อลูมิเนียมฟอยล์เพื่อการใช้งานที่มากขึ้น

Apr 26, 2023

อลูมิเนียมฟอยล์ทำหน้าที่เป็นตัวกั้นแสงและออกซิเจน (ซึ่งทำให้ไขมันออกซิไดซ์หรือเหม็นหืน) กลิ่นและรสชาติ ความชื้น และเชื้อโรค มีการใช้กันอย่างแพร่หลายในบรรจุภัณฑ์อาหารและยา วัตถุประสงค์ของอะลูมิเนียมคือการผลิตบรรจุภัณฑ์ที่มีอายุการใช้งานยาวนาน (กระบวนการปลอดเชื้อ|บรรจุภัณฑ์ปลอดเชื้อ) สำหรับเครื่องดื่มและผลิตภัณฑ์จากนม ซึ่งช่วยให้เก็บได้โดยไม่ต้องแช่เย็น ภาชนะและถาดอะลูมิเนียมฟอยล์ใช้ในการอบพายและบรรจุอาหารแบบสั่งกลับบ้าน ของว่างสำเร็จรูป และอาหารสัตว์เลี้ยงที่มีอายุยืนยาว

อลูมิเนียมฟอยล์มีจำหน่ายกันอย่างแพร่หลายในตลาดผู้บริโภค โดยมักจะเป็นม้วนที่มีความกว้าง 500 มม. (20 นิ้ว) และยาวหลายเมตร ใช้สำหรับห่ออาหารเพื่อถนอมอาหาร เช่น เมื่อเก็บอาหารที่เหลือไว้ในตู้เย็น ( ซึ่งมีวัตถุประสงค์เพิ่มเติมในการป้องกันการแลกเปลี่ยนกลิ่น) เมื่อนำแซนด์วิชไปใช้ในการเดินทาง หรือเมื่อขายอาหารซื้อกลับบ้านหรืออาหารจานด่วนบางประเภท ตัวอย่างเช่น ร้านอาหารเท็กซัสเม็กซิกันในสหรัฐอเมริกามักจะมีเบอร์ริโตแบบซื้อกลับบ้านที่ห่อด้วยกระดาษฟอยล์อลูมิเนียม

อลูมิเนียมฟอยล์หนากว่า 25 ไมโครเมตร (1 มิล) ออกซิเจนและน้ำผ่านไม่ได้ ฟอยล์ที่บางกว่านี้จะซึมผ่านได้เล็กน้อยเนื่องจากรูเล็กๆ ที่เกิดจากกระบวนการผลิต

อลูมิเนียมฟอยล์มีทั้งด้านมันและด้าน ด้านที่เป็นเงาเกิดขึ้นเมื่ออลูมิเนียมถูกรีดระหว่างรอบสุดท้าย เป็นเรื่องยากที่จะผลิตลูกกลิ้งที่มีช่องว่างที่ละเอียดพอที่จะรับมือกับฟอยล์เกจได้ ดังนั้น สำหรับการผ่านรอบสุดท้าย จะมีการรีดสองแผ่นพร้อมกัน ซึ่งจะเพิ่มความหนาของเกจเป็นสองเท่าเมื่อเข้าสู่ลูกกลิ้ง เมื่อแยกแผ่นออกในภายหลัง ผิวด้านในจะหมอง ส่วนผิวด้านนอกจะเงา ความแตกต่างในการตกแต่งนี้ทำให้เกิดการรับรู้ว่าการชอบเครื่องเคียงมีผลเมื่อปรุงอาหาร ในขณะที่หลายคนเชื่อว่าคุณสมบัติต่างๆ กันความร้อนเมื่อห่อโดยหันผิวมันออก และเก็บความร้อนไว้โดยหันผิวมันเข้าด้านใน ความแตกต่างที่แท้จริงนั้นมองไม่เห็นโดยไม่ต้องใช้อุปกรณ์ใดๆ การสะท้อนแสงของอลูมิเนียมฟอยล์สว่างอยู่ที่ 88% ในขณะที่ผิวนูนทึบ ฟอยล์ประมาณ 80%

เรามีแถบอลูมิเนียมที่มีความแม่นยำเต็มรูปแบบสำหรับการใช้งานเกือบทุกชนิด เราผลิตแถบอะลูมิเนียมด้วยโลหะผสมหลากหลายชนิด รวมถึงวัสดุผสมหุ้ม แถบอลูมิเนียมของเราสามารถผลิตได้ในขนาดมาตรฐานหรือกำหนดเองตามความต้องการพิเศษของคุณ เราผลิตทั้งหน่วยอิมพีเรียลและหน่วยเมตริก เราผลิตตามข้อกำหนดระหว่างประเทศหลัก และค่าความคลาดเคลื่อนที่เข้มงวดขึ้นหรืออุณหภูมิที่กำหนดเองสามารถขอได้ เรานำเสนอสภาพพื้นผิวที่หลากหลาย พื้นผิวแบบกำหนดเอง (การทาสี การชุบอโนไดซ์ การทำให้นูน) กระบวนการพิเศษ และตัวเลือกบรรจุภัณฑ์ที่หลากหลายเพื่อตอบสนองความต้องการเฉพาะของลูกค้า ต่อไปนี้คือบทสรุปของความสามารถของเรา

ผลิตขึ้นตามข้อกำหนดและมาตรฐานสากลหลัก ได้แก่  Aluminum Association, ASTM, EN และ DIN
เรายังสามารถผลิตตามมาตรฐานสากลอื่นๆ ได้แก่ ASME, SAE, AMS, AWS, FED, MIL, QQ, ISO, BS, AFNOR, JIS และ GOST

ผลิตตามข้อกำหนดและมาตรฐานสากลหลัก
มีความคลาดเคลื่อนที่เข้มงวดมากขึ้นตามคำขอ


อะลูมิเนียม (หรืออะลูมิเนียม; ดูการสะกดคำต่างกัน) เป็นองค์ประกอบทางเคมีในกลุ่มโบรอนที่มีสัญลักษณ์ Al และเลขอะตอม 13 เป็นโลหะสีขาวเงิน อ่อนและเหนียว อะลูมิเนียมเป็นธาตุที่มีมากเป็นอันดับสาม (รองจากออกซิเจนและซิลิกอน) และเป็นโลหะที่มีมากที่สุดในเปลือกโลก มันคิดเป็นประมาณ 8% โดยน้ำหนักของพื้นผิวโลกที่เป็นของแข็ง โลหะอะลูมิเนียมมีปฏิกิริยาทางเคมีมากจนตัวอย่างพื้นเมืองหายากและถูกจำกัดให้อยู่ในสภาพแวดล้อมที่ลดต่ำลงมาก แต่พบรวมกันในแร่ธาตุต่างๆ กว่า 270 ชนิด แร่หลักของอะลูมิเนียมคืออะลูมิเนียม

อลูมิเนียมมีความโดดเด่นในด้านความหนาแน่นต่ำของโลหะและความสามารถในการต้านทานการกัดกร่อนเนื่องจากปรากฏการณ์ทู่ ส่วนประกอบโครงสร้างที่ทำจากอะลูมิเนียมและโลหะผสมมีความสำคัญต่ออุตสาหกรรมการบินและอวกาศ และมีความสำคัญในด้านอื่นๆ ของการขนส่งและวัสดุโครงสร้าง สารประกอบที่มีประโยชน์ที่สุดของอะลูมิเนียม อย่างน้อยที่สุดเมื่อพิจารณาจากน้ำหนัก คือ ออกไซด์และซัลเฟต

แม้จะมีอยู่อย่างแพร่หลายในสิ่งแวดล้อม แต่ยังไม่มีรูปแบบสิ่งมีชีวิตใดที่รู้จักใช้เกลืออะลูมิเนียมในการเผาผลาญ เพื่อให้สอดคล้องกับความแพร่หลาย อะลูมิเนียมจึงทนต่อพืชและสัตว์ได้ดี เนื่องจากความชุกของพวกมัน บทบาททางชีวภาพที่เป็นประโยชน์ (หรืออื่นๆ) ของสารประกอบอลูมิเนียมจึงเป็นที่สนใจอย่างต่อเนื่อง

การอ้างอิงแรกสุดที่ระบุในพจนานุกรมภาษาอังกฤษของอ็อกซ์ฟอร์ดสำหรับคำใดๆ ที่ใช้เป็นชื่อของธาตุนี้คือ อะลูมิเนียม ซึ่งนักเคมีและนักประดิษฐ์ชาวอังกฤษ ฮัมฟรี เดวีย์ ใช้ในปี 1808 สำหรับโลหะที่เขาพยายามแยกด้วยไฟฟ้าจากแร่อะลูมินา การอ้างอิงมาจากวารสาร Philosophical Transactions of the Royal Society of London: "หากฉันโชคดีมากที่ได้รับหลักฐานบางอย่างเกี่ยวกับเรื่องนี้มากขึ้น และได้จัดหาสารโลหะที่ฉันกำลังค้นหาอยู่ ฉันควรจะเสนอให้ พวกเขาชื่อซิลิเซียม อะลูมิเนียม เซอร์โคเนียม และกลูเซียม"

Davy ตัดสินใจเลือกอะลูมิเนียมเมื่อถึงเวลาที่เขาตีพิมพ์หนังสือ Chemical Philosophy ในปี 1812 ของเขา: "สารนี้ดูเหมือนจะมีโลหะที่แปลกประหลาด แต่ถึงกระนั้น อะลูมิเนียมก็ยังไม่ได้มาในสถานะอิสระอย่างสมบูรณ์ แม้ว่าจะมีการจัดหาโลหะผสมของมันกับสารโลหะอื่นๆ แตกต่างกันมากพอที่จะบ่งชี้ถึงธรรมชาติที่เป็นไปได้ของอลูมินา"[69] แต่ในปีเดียวกัน ผู้เขียนนิรนามใน Quarterly Review ซึ่งเป็นวารสารวรรณกรรมการเมืองของอังกฤษในการทบทวนหนังสือของ Davy ได้คัดค้านอะลูมิเนียมและเสนอชื่ออะลูมิเนียม "เพราะฉะนั้นเราจะใช้เสรีภาพในการเขียนคำโดยชอบอลูมิเนียมซึ่งมีเสียงคลาสสิกน้อยกว่า"

คำต่อท้าย -ium เป็นไปตามแบบอย่างที่กำหนดไว้ในธาตุที่เพิ่งค้นพบอื่นๆ ในยุคนั้น ได้แก่ โพแทสเซียม โซเดียม แมกนีเซียม แคลเซียม และสตรอนเชียม (ทั้งหมดนี้ Davy แยกตัวออกมาเอง) อย่างไรก็ตาม การสะกดคำสำหรับธาตุยังไม่เป็นที่ทราบกันในขณะนั้น ตัวอย่างเช่น แพลทินัม ซึ่งเป็นที่รู้จักของชาวยุโรปตั้งแต่ศตวรรษที่ 16 โมลิบดีนัม ซึ่งค้นพบในปี พ.ศ. 2321 และแทนทาลัม ซึ่งค้นพบในปี พ.ศ. 2345 คำต่อท้าย -um สอดคล้องกับการสะกดแบบสากล อลูมินาสำหรับออกไซด์ (ตรงข้ามกับอลูมิเนีย) เนื่องจากแลนทานาเป็นออกไซด์ของแลนทานัม ส่วนแมกนีเซีย ซีเรีย และทอเรียเป็นออกไซด์ของแมกนีเซียม ซีเรียม และทอเรียมตามลำดับ

การสะกดคำว่า aluminium ถูกใช้ในพจนานุกรมของ Webster ในปี 1828 ในใบปลิวโฆษณาของเขาสำหรับวิธีการอิเล็กโทรไลต์แบบใหม่ในการผลิตโลหะในปี 1892 Charles Martin Hall ใช้การสะกดคำ -um แม้ว่าเขาจะใช้การสะกด -ium อย่างต่อเนื่องในสิทธิบัตรทั้งหมด [58] เขายื่นฟ้องระหว่าง พ.ศ. 2429 ถึง พ.ศ. 2446 ดังนั้นจึงได้รับการแนะนำ [โดยใคร] ว่าการสะกดนั้นสะท้อนถึงคำที่ออกเสียงง่ายกว่าด้วยพยางค์ที่น้อยกว่า หรือการสะกดบนใบปลิวเป็นความผิดพลาด[ต้องการอ้างอิง การควบคุมการผลิตโลหะของ Hall ทำให้มั่นใจได้ว่าอลูมิเนียมกลายเป็นการสะกดคำภาษาอังกฤษมาตรฐานในอเมริกาเหนือ